Dag 3; open your heart and mind to the almighty Lord

Zo......................  dat is nog eens een begin van de heilige zondag. Deze dag wilde we toch wel als echte "instant" New Yorkers tussen de New Yorkers beleven.

De jetlag hebben we aardig overwonnen. Om 11 uur in slaap gevallen en pas om 6 uur  echt wakker. Dat gaat de goede kant op. By the way, de bedden liggen hier megafantastic. Kan ook liggen aan het feit dat we totaal gesloopt zijn, of ze zijn gewoon echt heel lekker. De waarheid zullen waarschijnlijk niet te weten komen. Even gebeld en geskyped met het thuisfront waar alles onder controle is. Dat belooft wat voor de toekomst, want als alles goed gaat daar, kunnen wij vaker weg !!!!!!

Na een verkwikkende douche, de badkamer is vrij klein maar de douche is erg goed, op weg richting Times Square Church. Onderweg bij zo'n echte NewYorkse deli een heerlijke bagel gegeten en een yoghurt met fruit en muesli. Zo dat geeft een goede bodem voor vandaag.

Via het AAforum hadden we vernomen van een "kenner" dat voor de dienst op zondag, je zeker toch wel 3 kwartier van te voren aanwezig dient te zijn. Dus netjes om 9 uur kwamen we bij de kerk aan voor de dienst van 10 uur. Deze kerk is gevestigd in een voormalig theater, dus compleet met theaterstoelen en een podium.

Op de meeste stoelen lagen bijbels, in alle vormen en maten. Dit zijn de vaste plekken van de mensen die hier blijkbaar een paar keer per week komen. We waren zeker niet de eerste en konden nog maar net 2 stoelen naast elkaar vinden. Er zijn maar een paar extra plekken, maar de dames van de begeleiding zoeken graag een plekje voor je.

Dus wij gingen zitten en hebben onze ogen uitgekeken met al die verschillende soorten mensen die binnenkwamen. Op het podium (door de mensen omgebouwd tot een soort altaar) zaten ook al een aantal voorgangers. Er kwamen er ook steeds meer bij, en liepen en zaten half in trance biddend en inzichzelf pratend. Zij liepen geregeld biddend heen en weer. De dienst begon stipt om 10.00 uur met het geweldige gospelkoor. De stemming zat er gelijk goed in en iedereen ging staan, meeklappend en de armen in de lucht, allemaal voor de almighty God. dit is toch andere koek als bij ons in de RK kerk. Wij willen pastoor Goemans toch maar aanraden om toch ook eens naar New York te gaan en te zien hoe ze hier de kerken wel goed vol krijgen.

De liedjes kenden we niet, maar er was geen belemmering om mee te zingen want de tekst van de liedjes kwam om een groot scherm wat boven het altaar hing. Dit duurde ongeveer een uur en we kregen inmiddels een paar moeie voeten.  Hier een voorbeeld van de liedjes.

 

Het was lekker meezingen en meeklappen geblazen. Geregeld gaan de handjes de lucht in en roept er iemand hallelujah. Wij vroegen ons nog af of er uberhaupt nog wel gesproken werd........ Nou dat werd goed gemaakt hoor!!!!  Er kwam een voorganger die ons 3 kwartier lang heeft verteld hoe het zit met David en Salomon. Het is dan de bedoeling dat je de versen meeleest in je eigen bijbel en de dingen arceert of merkt die jij belangrijk vind. De man die naast mij zat, had zijn bijbel in een tasje zitten, samen met een gele arceerstift.

De dame voor ons heeft de hele dienst staan zingen met haar handen in de lucht, ogen dicht...  Maar wel met haar mobieltje in haar hand, je weet maar nooit of de Lord jou belt. Dan moet je natuurlijk wel bereikbaar blijven voor hem. Wat wel heel bijzonder is, is dat niemand raar opkijkt als je ineens klapt of hallelujah roept. Het maakt niet uit, alles kan en alles mag. Ze zoeken trouwens nog wat mensen voor het geluid en de bediening van de camera (wij zaten aan Daan te denken, die is tenslotte lid van de ECL)

Na 3 kwartier was de voorganger ervan overtuigd dat we de boodschap die hij probeerde over te brengen, ook echt bij ons allen was aangekomen. Wat wel bijzonder is, is dat de hele zaal reacties geeft als de voorganger iets zegt. De boodschap van vandaag is dat als je iets wilt je dit niet alleen met verstand maar ook met je hart moet willen. Nou wij willen met ons hele hart UGGS vinden, dus daar hebben we maar heel hard voor gebeden (het werkt, kan ik dus nu vertellen!!)

Hier een filmpje van hoe de voorgangers preken. Het is niet wat wij hebben gezien, maar het ziet er zeker hetzelfde uit:

Na deze preek  (het werd steeds warmer in de kerk en we vielen bijna in slaap daardoor) werd door de kerkgemeenschap afscheid genomen van een voorganger die met zijn vrouw naar de Oekraine (of all places) gaat om daar een kerkgenootschap op te zetten. De hele gemeenschap moest gaan knielen en er werd voor hen gebeden. Er vloeiden aardig wat traantjes, zelfs bij ons maar dat was van het lachen......

De voorgangers gingen met zn allen op het altaar geknield zitten, hielden elkaar bij de schouder vast en riepen hallelujah, praise the lord, god almighty en huilden tranen  met tuiten. Wij konden elkaar inmiddels niet meer aankijken want de tranen liepen bij ons ook over de wangen. Het leek wel een sekte, zo gingen de mensen er ineens in. Heel bijzonder.

De dienst werd afgesloten met nog een paar lekkere meezingers en meeswingers en alle nieuwkomers werd gevraagd om gezellig bij te praten over het geloof en het uitdragen van dit geloof. Helaas hadden wij niet veel tijd meer, anders waren we een kopje koffie met ze gaan drinken. Maar ja de plicht roept (de shopplicht).

Ellen heeft nog een stukje gefilmd maar het kaartje van haar fotocamera past niet in mijn laptop. Dus dit komt als we weer thuis zijn in.

Deze kerkdienst moet je een keer hebben meegemaakt. Het is echt een one of a lifetime experiment, ook als je niet in God gelooft. Heel bijzonder!!

Na de dienst natuurlijk wel de CD gekocht, zodat we ook thuis dit kunnen herbeleven. Buiten gekomen even bijgekomen van deze bekering. Toen op naar de volgende bestemming van deze dag: de shops.

In Abercrombie was het andere koek. Een donkere winkel met een leuke harde muziek, goed afgesteld op de jongere van vandaag de dag, maar voor ons "oudere" jongere toch iets teveel van het goede. Maar ja het ging natuurlijk wel om het scoren van een paar leuke shirtjes en dat is gelukt.

Toen naar Bloomingdales want daar verkochten ze ook UGGS hadden we gelezen. Dat klopt, alleen niet de juiste maat en een zeer beperkte collectie.  Tja we wilden het ook alleen met het verstand, maar je moet het ook voelen in je hart..........................

Ook vonden we de mode bij Bloomingdales niet echt geweldig. Dus mannen thuis, wees gerust we hebben tot nu toe niet veel uitgegeven, kan natuurlijk nog veranderen he, we zijn hier nog wel een paar dagen.

Omdat het ging regenen zijn we ook nog even in de Applestore geweest, en ook hier heeft Ellen weer gezorgd dat de Nationale Schuld  van de Amerikaanse regering weer iets minder is geworden.  Er hangen ook van de lichtreclames waar het totale schuld van Amerika op vermeld wordt. Dit wordt ook live bijgehouden.

Bij de speelgoedwinkel F.A.O. Schwartz ook een blik even naar binnen geworpen (figuurlijk he?!?!). daar vind je de meest geweldige pluchebeesten. Van megagrote olifanten, giraffen, zelfs de ark van Noah was er nagemaakt.

Vervolgens teruggegaan met onze aankopen naar het hotel en het adres van de UGGsstore op gezocht op internet, want het ging om het verstand én je hart.......  niet vergeten he?????

Met de metro richting Colombus Avenue en daar was de UGGS Flagshipstore.  Geweldig aardig personeel (echt no way) die met heeeeeeeeeeeel veel moeite wel een paar UGGs voor je wil pakken. Maar goed hier hadden ze wel de juiste soort met maat. Zo zie je maar geloof met je verstand maar ook met je hart en het komt allemaal goed. Heeft zo'n mis toch wel zijn dienst gedaan!!!

Met de UGGs in de hand teruggelopen naar het hotel. We wilden met de metro maar daar hadden ze besloten dat downtown met openbaar vervoer niet meer kon voor die dag. Dus dat werd weer de benenwagen en met zo'n 20 minuten lopen kwamen weer bij het Warwick hotel. Daar de Uggs geparkeerd en in het Ierse pub vlak naast ons hotel lekker gegeten. Een hamburger en een wrap. Erg lekker, maar zoals altijd weer in een recordtijd gebracht en weer weggehaald. Want owee als je maar even je mes en je vork op je bord neerlegt, dan komen ze gelijk vragen of je al klaar bent en willen ze het weer meenemen. Gezellig natafelen zijn  2 woorden die ze hier absoluut niet kennen......

Het toetje hebben we overgeslagen (paste niet meer) maar voor een cappucino en een thee was nog wel een gaatje te vinden. Om 8 uur waren we weer in het hotel en hebben we er maar een zeer relaxte avond van gemaakt. Want morgen verwachten ze in de ochtend nog regen (dit viel uiteindelijk vandaag reuze mee, een paar spetters maar verder was het droog).

Dus morgenochtend gaan we verder met onze shoptocht richting Macy's en ManhattanMall. Want tot nu toe zit de koffer zeker nog niet vol!!!! 

Vandaag dus helaas geen foto's en alleen wat filmpjes van Youtube. Onze eigen foto's moeten we jullie nog even schuldig blijven want het kaartje van het toestel van Ellen past niet in mijn laptop (en het snoertje heeft ze niet mee.)

Welterusten en tot morgen.